يا محول الحول والاحوال

 

انتخاب با توست!

دو دانه بکر با توانايي خاص خود با رقص بهاري بر تن خاک باغ که مشتاق بارور شدن و شکوفايي بود ، فرود آمدند. دست روزگار هر دو را کنار هم قرار داد. در نگاه نخست هر دو ظاهر يکساني داشتند ، اما آنجه آن ها را از هم متمايز مي ساخت نحوه نگرش و تفکر آنها بود.

دانه اول گفت: رشد کردن و باليدن نهايت خواسته و آرزوي بند بند وجودم است. دوست دارم جوانه هاي ظريف تنم تا ژرفاي خاک پيشروي کند.تا آن دور دستها! و حال که خاک با سخاوت تمام، حيات بخش من شده است ريشه هايم موهبت او را براي رسيدن به خانه خورشيد دريافت دارند. در سر سوداي آن دارم، با تغذيه از خاک بشکفم و بند بند وجودم را غرق شکوفه سازم تا هر يک از آن ها نويد بخش ورود بهار باشد. گرماي خورشيد را روي صورتم حس کنم و لذت لمس ژاله صبحگاهي را بر تنم .

با اين باور و هدف دانه شروع به رشد کرد.

دانه دوم گفت : اما من از اين خواسته ها و آرزوها مي ترسم.اگر من رشد کنم و ريشه هايم را در خاک بگسترانم ، نمي دانم در ظلمت نهفته در دل خاک ريشه هايم به چه بر خواهند خورد. اگر به مسير خود ادامه دهم در اين خاکي که مملو از خار و خاشاک است ، ممکن است ريشه هاي ظريفم آسيب ببينند. چه بسا هيچ کدام از اين حوادث اتفاق نيفتد اما اگر جوانه هايم رشد کند، بشکفند و حشرات براي يغما بردن شکوفه هايم از راه برسند چه مي شود؟ و يا شايد طفلي بازيگوش وقتي در اوج زيبايي و شکوه به بار نشستم ، غنچه هايم را با بي رحمي و بي توجهي از تن من جدا کند. نه نه بهتر است تا رسيدن زمان مناسب براي رشد در گوشه اي به انتظار بنشينم و او نيز منتظر نشست.

مرغي که دنبال غذا در باغ مي گشت و خاک را نوک مي زد، در اولين روز بهار دانه منتظر را پيدا کرد و در يک چشم بر هم زدن آن را خورد و همه چيز براي دانه تمام شد. حتي ترس از رشد و شکوفايي.اما دانه اول رشد کرد و باليده شد،آن قدر بلند و افراشته که به سرزمين خورشيد رسيد.شکوفه هايش هر بهار مسکن گنجشک ها شد و تن برگهايش لذت باران و ژاله صبحگاهي را لمس کرد.... و اين است معناي رستگاري!

دوستان عزيز ما جزو کدام گروه هستيم؟

مي خواهيم بذر باشيم و بدون آنکه رسالتمان را به انجام برسانيم بميريم يا گل باشيم و بشکفيم و با ايثار زيبايي ، عطر حضور و برکت وجودمان  را به کائنات هديه دهيم؟انتخاب با شماست!!

@ يادتان باشد:

سرانجام کساني که از ريسک کردن در راستاي رشد و کامل شدن پرهيز مي کنند، بلعيده شدن توسط زندگي است. بياييد در اين سال پيش رو که به سرعت برق و باد بيش از سه هفته از آن را سپري کرديم، فرصت را غنيمت شماريم و کارنامه خود را ارزشيابي کنيم اما نه با اندوه بلکه براي درس گرفتن از شکست هاي گذشته و به وجود آوردن موفقيتهاي جديد.

اگر چه هر روز براي خود فرصت جديدي است اما فصل بهار بهترين بهانه براي انديشيدن و تصميم گرفتن است که در سال خواستار چه هستيم و چه مي خواهيم به دست بياوريم.

بياييد امسال رسمي تازه براي خود بگذاريم و بارور کردن نبروي اراده و زندگي هدفمند را به خود هديه دهيم. هديه اي نو و شگفت انگيز و بر اين خواسته و باور باشيم که امسال سالي نو و متفاوت با سالهاي گذشته باشد. موقعيت و دستاوردهاي خود را با سال گذشته مقايسه کنيم. ببينيم آيا انرژي و اراده خود را روي مفهومي صحيح برنامه ريزي کرده ايم يا نه؟

قدم اول اين است که جنبه هاي مختلف زندگي خود را بسنجيم وميزان دستيابي به ايده آل هاي خود را در هر کدام از آن ها ارزشيابي کنيم.هرچه هدف هاي ما شفاف تر باشد ، به همان ميزان راه رسيدن داراي موانع کمتري مي شود و در عين حال راه از ميان برداشتن مشکلات نيز واضح تر و مشخص تر مي شود.انتخاب با ماست که زندگي هدفمند را انتخاب کنيم يا برگي باشيم دستخوش جريان زندگي که هر لحظه بي خبر از مسير و خواسته خود به سمتي مي رود. شناختن مسير به شناخت خود و مشخص کردن خواسته هاي ما از زندگي مربوط مي شود.

قدم دوم شناسايي موفقيت هايي است که کسب کرده ايم. چه ياد گرفته ايم و چه کسب کرده ايم؟

* نکته در رسيدن به ايده آلها زنده نگه داشتن اراده ، به روش تکرار پيوسته آن با خود است. چرا که زنده نگه داشتن اهداف و خواسته ها يک مفهوم ذهني است که با تکرار ملکه دل انسان مي شود.تا زماني که اين ميل را جلو چشمان خود داشته باشيم،اراده و تلاش عنصري جدا نشدني از وجود ما به شمار مي رود.هنگامي که موانع و مشکلات در زندگي به وجود مي آيند ،مغز به ما يادآوري مي کند که مسلح به قدرتي به نام اراده و تلاش هستيم پس ديگر نيازي به عقب نشيني يا در نيمه راه ماندن نيست.

نکته جالب در اين جاست که اراده افراد مشکلات را حل نمي کند بلکه با انرژي که در فرد ايجاد مي کند باعث مي شود که خود فرد همت کرده و مشکل خود را حل کند.گرچه مسير شايد کمي سخت و طولاني به نظر برسد اما لذت رسيدن و موفقيت آن قدر عظيم است که به تمام زحمات آن مي ارزد.

هيچ چيزي ارزشمندتر از تبسمي که لحظه دستيابي به خواسته ها و آرزوهابرلبان انسانها نقش مي بندد نيست.

پس بر اين باور مباش که روياهاي قشنگت را رها کني.آن ها را در نهانخانه قلبت پنهان نکن.آن ها را پيدا کن و بسان رشته اي مرواريد بر خود بياويز. هر گاه گلدان اتاقت را آب دادي ،به گلدان دلت نيز با روياهايت قدرت ماندن و نبرد بده.

 

**فراموش نکن ،امروز همان فردايي است که ديروز آرزوي آمدنش را مي کردي......